18 kwietnia o 19.00, w Teatrze Żydowskim w Warszawie, na scenie przy Senatorskiej 35 odbędzie się czytanie mojego dramatu Szczegółowa teoria życia i umierania w mojej reżyserii.
Reżyseria:
Michał Zdunik
Obsada:
Daniel Antoniewicz
Marcin Błaszak
Piotr Chomik
Piotr Sierecki
Monika Soszka
Ewa Tucholska
Marek Węglarski
Dramat powstał w ramach Stypendium Artystycznego Miasta Stołecznego Warszawy na rok 2017.
Czytanie performatywne tekstu w rocznicę wybuchu Powstania w getcie warszawskim.
We współpracy z Agencją Dramatu i Teatru ADiT.
18 kwietnia, godz. 19:00, scena przy Senatorskiej 35.
Wstęp wolny po odebraniu wejsciówki w kasach teatru.
jest ogród
a w tym ogrodzie wszystko jest dobre
na drzewach rosną dojrzałe owoce
w ich koronach ptaki mają swoje gniazda
i bóg którego już nie ma widział że to jest dobre
i lew trzymał swoją głowę na piersi człowieka
i borsuki bez niepokojenia odpoczywały w swoich jamach
i rysice bawiły się w jasnych pościelach śniegu
i hieny nie czekały na padlinę, ale piły mleko z butelek jak małe dzieci i nie było drzewa poznania, bo istniało samo dobro
ale nagle – potem w jednej chwili
wszystko zaczyna płonąć ciemnościami
„Szczegółowa teoria życia i umierania” znakomity dramat młodego dramaturga i reżysera Michała Zdunika opowiada wojenną historię warszawskiego ogrodu zoologicznego oraz losy Jana i Antoniny Żabińskich, którzy narażając własne życie, ukrywali w swojej willi skazanych na zagładę Żydów.
W tekście Zdunika, pisanym z perspektywy współczesnej, po przeszłości oprowadza nas ktoś w rodzaju spikera, może muzealnego przewodnika. Pojawiają się postacie z przeszłości, świadkowie zdarzeń, miksują się poświęcone im audycje, nakładają na to miejskie głosy, przeszłość i teraźniejszość stają się równoległe. Ale cała ta kakofonia odsłania podstawowe pytanie: jak dzisiaj mówić o przeszłości, jak wedrzeć się do jej sedna, do prawdy o niej, i co dzisiaj z tamtych spraw możemy zrozumieć? Antonina Żabińska pyta w „Szczegółowej teorii życia i umierania”: Czy ktoś słyszy mnie z oddali? Mam jeszcze trochę słów. Takich słów nie można zapomnieć.